رشته شنوایی سنجی یکی از رشته های گروه علوم تجربی است که برای تحصیل در ان باید در کنکور سراسری شرکت کرد. شنوایی شناس یک متخصص مراقبت های بهداشتی است که به طور مستقیم با بیماران برای تشخیص، ارزیابی و درمان مشکلات شنوایی و اختلالات تعادل کار می کند. شنوایی شناسان طیف وسیعی از وظایف، از نصب سمعک گرفته تا انجام تحقیقات در مورد شرایط مختلف را پوشش می دهند. شنوایی شناسان را می توانید در بیمارستان ها و مطب های خصوصی پیدا کنید. انتظار می رود که مشاغل در زمینه شنوایی شناسی طی 10 سال آینده رشد کنند.
نگاهی دقیق به مشاغل در شنوایی شناسی، با تمرکز بر نقش شنوایی شناس که با کم شنوایی کار می کند. این شامل مهارت ها، شرح شغل و الزامات شغلی شنوایی شناسان، از جمله مهارت ها، صلاحیت ها و گواهینامه ها می شود.
یکی از مزایایی رشته شنوایی سنجی این است که هنوز بازار کار این رشته اشباع نشده است.
رشته شنوایی سنجی با بیمارانی که مشکلات شنوایی و اختلالات تعادل را تجربه می کنند کار می کنند، شرایط را تشخیص می دهند و درمان های مختلفی را متناسب با نیازهای بیمار ارائه می دهند. آنها بیماران را بر اساس علائم، سابقه خانوادگی و ارزیابی فیزیکی کامل ارزیابی می کنند. شنوایی شناسان در صورت قابل درمان بودن این بیماری به سایر متخصصان سلامت ارجاع می دهند یا مراقبت های شنوایی شناسی را برای مدیریت این بیماری ارائه می دهند.
شنوایی شناس با تشخیص، مدیریت و درمان اختلالات مربوط به گوش، شنوایی یا تعادل به بیماران کمک می کند. در این نقش، شما ممکن است زمینه های تخصصی مختلفی داشته باشید، اما به صورت روزانه، معمولا وظایف زیر را انجام می دهید:
-بیماران مبتلا به کم شنوایی، مشکلات تعادلی و سایر مشکلات مربوط به گوش را بررسی کنید.
-آزمایش ها و ارزیابی های شنوایی، از جمله تعیین علائم پزشکی یا احساسی را انجام دهید.
-بررسی سابقه پزشکی و بررسی نتایج آزمایش
-مناسب بیماران برای سمعک و وسایل کاشته شده
-توانبخشی شنوایی و تعادل درمانی یا درمان وزوز گوش را پیشنهاد دهید.
-از بیماران برای لب خوانی و استفاده از وسایل کمکی حمایت کنید.
-مراحل حذف موم گوش را انجام دهید.
-بیماران را برای درمان، جراحی و مراقبت های خاص به سایر متخصصان پزشکی ارجاع دهید.
-از بیماران با مراقبت های پیشگیرانه مانند گوش بند و گوش گیر حمایت کنید.
گاهی اوقات شنوایی شناسان با متخصص گوش و حلق و بینی که بیشتر به عنوان پزشکان گوش، بینی و گلو شناخته می شوند، اشتباه گرفته می شوند. شنوایی شناسی و گوش و حلق و بینی یکسان نیستند، اگرچه مقداری متقاطع وجود دارد، زیرا پزشک گوش و حلق و بینی نیز گوش ها را می پوشاند.
پزشکان گوش و حلق و بینی دوره تخصص پزشکی را می گذرانند، در حالی که شنوایی شناسان پزشک نیستند. برخی از طریق مطالعه بیشتر به سمت تخصص در گوش به طور خاص و مسئول جراحی گوش پیشرفت می کنند. به عنوان مثال، آنها عمل جراحی قسمت داخلی کاشت گوش را که توسط شنوایی شناس تشخیص داده شده و توصیه می شود، انجام می دهند.
شنوایی شناسان برای اینکه بتوانند به صورت حرفه ای کار کنند، تحصیلات و آموزش های قابل توجهی را انجام می دهند. آنها ابتدا باید مدرک دکترا کسب کنند، گواهینامه و مجوز دریافت کنند و برای ادامه تمرین به توسعه حرفه ای خود ادامه دهند. این افراد می توانند بصورت مستقل و مطب داشته باشند.
مرحله اول کسب مدرک لیسانس است. این نباید در یک رشته خاص باشد، اما این سطح از تحصیل مسیر را برای پذیرش در برنامه کارشناسی ارشد یا برنامه دکترای شنوایی شناسی (AuD) تعیین می کند.
بسیاری از شنوایی شناسان دارای مدرک کارشناسی ارشد در شنوایی شناسی هستند. با این حال، این یک الزام نیست. دریافت مدرک کارشناسی ارشد در موضوعاتی مانند شنوایی شناسی، گفتار، زبان و علوم شنوایی، یا آسیب شناسی گفتار-زبان می تواند در مسیر شما مفید باشد.
قبولی در آزمون پراکسیس در شنوایی شناسی تأیید می کند که شما می توانید تصمیمات بالینی درستی بگیرید و برای مجوز دولتی لازم است. شما معمولاً پس از اتمام تمام دوره های تحصیلات تکمیلی و آموزش بالینی در امتحان شرکت می کنید، اما ممکن است در حین تکمیل ساعات بالینی در آن شرکت کنید. آژانس صدور مجوز دولتی تعیین می کند که چه زمانی باید در آزمون خود شرکت کنید و حداقل نمره قبولی را دریافت کنید.
به طور معمول چهار سال طول می کشد تا مدرک دکترا در شنوایی شناسی تکمیل شود. قبل از این، شما باید یک مدرک لیسانس را به پایان رسانده باشید که به طور متوسط چهار سال طول می کشد. ایالت ها دستورالعمل های خود را در مورد مدت زمانی که می توانید پس از فارغ التحصیلی با مدرک دکترا و گذراندن آزمون در شنوایی شناسی قبل از دریافت مجوز منتظر بمانید، تعیین می کنند.
جدا از مهارت‌های فنی که از طریق آموزش و آموزش بالینی آموخته‌اید، مانند ارزیابی بیماران و نصب سمعک، شنوایی‌شناسان باید مهارت‌های انسانی داشته باشند که آنها را در کار خود عالی کند، از جمله:
شنوایی شناسان باید برای بیمارانی که ممکن است به خوبی به درمان پاسخ ندهند و یا در مواجهه با تشخیص خود با مشکل مواجه شوند، صبر و درک نشان دهند.
تشخیص شامل سطح معینی از حل مسئله است. به عنوان یک شنوایی شناس، باید بتوانید از شواهدی که در اختیار دارید برای ایجاد نظر در مورد وضعیت بیمار و تصمیم گیری در مورد درمان و توصیه مناسب استفاده کنید.
مدیریت قرار ملاقات ها و رعایت زمان در حین در دسترس بودن برای بیماران، مستلزم مدیریت خوب زمان و توانایی رعایت یک برنامه است.
شنوایی شناسان مستقیماً با بیماران و خانواده هایشان کار می کنند و اطلاعات پیچیده را به گونه ای توضیح می دهند که هضم آن آسان باشد. آنها همچنین با سایر متخصصان سلامت در همه سطوح ارتباط برقرار می کنند.
شنوایی شناسان در قسمت های مختلفی کار می کنند از جمله:
بیمارستان ها
کلینیک ها
مدارس (با دانش آموزانی که کم شنوایی دارند)
کالج ها و دانشگاه ها (در تحقیق و آموزش)
امکانات نظامی
شیوه های خصوصی
مراکز توانبخشی
مطب پزشکان
دانشگاه های علوم پزشکی تهران
دانشگاه شهید بهشتی
دانشگاه شیراز
دانشگاه اصفهان
دانشگاه علوم پزشکی ایران
دانشگاه تبریز
دانشگاه جندی شاپور اهواز
دانشگاه بابل
شنوایی شناسی یک رشته رو به رشد است، با پیش بینی افزایش 10 درصدی در موقعیت ها بین سال های 2021 و 2031
، که در مقایسه با همه مشاغل بسیار سریعتر از میانگین است
یک شنوایی شناس در ایالات متحده به طور متوسط 78950 دلار و بالاترین سطح 120210 دلار برای موقعیت های ارشد [3] درآمد دارد.
اگر به دنبال تخصص در زمینه خاصی هستید، گواهینامه های اضافی ممکن است مفید باشد. هیئت شنوایی شناسی آمریکا چندین گواهینامه و گواهی را به متخصصان شنوایی شناس دارای مجوز ارائه می دهد از جمله:
گواهی تخصصی کاشت حلزون شنوایی
گواهینامه تخصصی شنوایی شناسی کودکان
دارنده گواهی-پیشگیر شنوایی شناسی (CH-AP)
دارنده گواهی-مدیریت وزوز گوش (CH-TM)
ارتباطات تقویتی و جایگزین (AAC)
اختلالات صدا و راه هوایی فوقانی
ناشنوایان و کم شنوایان (DHH)
گواهی تخصصی در آموزش و نظارت بالینی (SCCIS) شنوایی شناسان برای حفظ گواهینامه و مجوزها باید با پیشرفت حرفه ای همگام باشند.
شنوایی شناسان با کم شنوایی کار می کنند، اما این تنها حوزه تخصصی آنها نیست. آنها همچنین از بیماران دارای تعادل، وزوز گوش و سایر بیماری های گوش حمایت می کنند.
پزشکان گوش پزشک هستند، در حالی که شنوایی شناسان و متخصصان سمعک نیستند. گوش پزشکان بر اساس تشخیص شنوایی شناس جراحی انجام می دهند. متخصص سمعک به طور خاص با سمعک کار می کند، در حالی که شنوایی شناس دامنه وسیع تری دارد و به سطح تحصیلات و گواهینامه بالاتری دست یافته است.
این یک ترجیح شخصی است. شنوایی شناسان معمولا چهار سال طول می کشند تا پس از اتمام مدرک لیسانس واجد شرایط شوند. پزشکان گوش و حلق و بینی هفت سال را صرف تحصیل در مقطع دکتری پزشکی می کنند و پس از آن یک دوره رزیدنتی پنج ساله را می گذرانند. برای تخصص در گوش، آنها یک بورس تحصیلی دو ساله می گیرند.
داوطلبی که چند ماه از عمر خود را صرف مطالعه برای قبولی در آزمون کارشناسی ارشد گذرانده (با وجود شاغل بودن) و در حال حاضر
ذهنیت رشد برای دانش آموزان قطعا این کار را می کند. کلمات و عباراتی که هنگام صحبت با خود استفاده می کنید، احساس شما را
تفاوت آموزش آنلاین با سنتی، وقتی صحبت از آموزش آنلاین و آموزش سنتی به میان میآید، مزایا و معایبی دارد، به همین دلیل است که
داوطلبی که چند ماه از عمر خود را صرف مطالعه برای قبولی در آزمون کارشناسی ارشد گذرانده (با وجود شاغل بودن) و در حال حاضر
ذهنیت رشد برای دانش آموزان قطعا این کار را می کند. کلمات و عباراتی که هنگام صحبت با خود استفاده می کنید، احساس شما را
تفاوت آموزش آنلاین با سنتی، وقتی صحبت از آموزش آنلاین و آموزش سنتی به میان میآید، مزایا و معایبی دارد، به همین دلیل است که
برای مشاوره تحصیلی و سربازی، از طریق تلفن ثابت با این شماره تماس بگیرید:
۹۰۹۹۰۷۰۰84 از کل کشور
پاسخگویی از ۸ صبح تا ۱۲ شب حتی ایام تعطیل